Leven vanuit je hart
Waar moet ik beginnen? Hoe moet ik het opschrijven? Het onderwerp dat ik stelselmatig mijd, maar dat zich steeds meer onvermijdelijk opdringt en me geen keuze laat omdat het verschrikkelijk, wonderlijk, onbegrijpelijk is.
November 2019 werd er vanuit China een virus de wereld ingebracht, waar we nog steeds mee in strijd zijn. Wonderlijk, verbazingwekkend, beangstigend voor sommigen. We zijn nu twee jaar verder en voor wie een wijder perspectief wil zien, begrijpt wellicht dat er hele andere bewegingen gaande zijn, die dankzij (of moet ik zeggen ondanks) de uitbraak van dit virus in gang zijn gezet.
Ik lees en hoor zoveel verhalen, ervaringen van mensen, die een aanval van het virus niet overleven en ik lees en hoor evenveel verhalen van mensen die het virus met gemak overleven, wel of niet gevaccineerd. De ene mening tegenover de andere en vanaf de zijlijn kijk ik toe en zie hoe de eerste regel van Machiavelli met verve wordt uitgespeeld.
Verdeel en heers!
Maar waartoe? Waarom? Wat is het uiteindelijke doel? Wereldcontrole? Als je alle verhalen moet geloven, is men daarop uit. Iedereen een qr code, alles gecontroleerd, zoals in China, waar al je gegevens gekoppeld zijn en je door gezichtscontrole meteen overal zichtbaar bent. Is dat waar we bang voor moeten zijn?
Wie is men? De maatschappij was ooit een vanzelfsprekend veilig systeem, dat was gecreëerd om het leven van de mens te organiseren. Je kon het met iets eens zijn of oneens en dan ging je stemmen.
Beseffen wij wel, dat we al sinds maart geen echte regering meer hebben? Wie regeert ons land? Is er nog sprake van een democratie? Wie zijn dat, die regels opleggen en wetten veranderen? ….
Er is steeds meer sprake van wij en zij en oh, het is zo moeilijk om daar niet aan mee te doen, om steeds terug te keren naar binnen, naar je eigen hart en te voelen wat goed is voor jou, en op te kijken om de ogen te ontmoeten van die ander, die met of zonder mondkapje door de supermarkt loopt, wel of geen angst in de ogen.
Altijd open te blijven, zien wat er gaande is, maar er geen opvatting over hebben en ook niet wegkijken of net doen dat het niet bestaat ... verbinding maken vanuit mijn hart, de angst niet toe laten, omdat ik tot een risicogroep zou horen, beide kanten op. Een risico als ik me niet laat vaccineren, een risico als ik me wel laat vaccineren.
Steeds terug naar het stille midden, verbinding maken met het liefdevolle hart, de aarde onder mij, de hemel boven mij, de goddelijke vader, de goddelijke moeder, de aarde, de hemel, door wie we gedragen worden, onderdeel van de natuur.
Daar ligt voor mij het antwoord op alle vragen, niet met de mind, maar met de ziel van ons wezen. Hartverbinding maken met onze kern, en ons vertrouwen laten spreken.