Dankbaarheid

Het had heel anders kunnen lopen in mijn leven.

Op mijn 16e liep ik van huis weg. Op mijn brommer reed ik zomaar ergens heen. Het was koud, een ijzige wind gierde in mijn nek en mijn neus brandde van de kou. Bij Woerden stalde ik mijn brommer bij het station en langs de oprit naar de snelweg stak ik mijn duim op.

In de buurt van Apeldoorn duwde een man zijn hand in mijn kruis. Ik was daar niet van gediend en liet hem stoppen bij een benzinestation waar hij me eruit gooide.

Daar stond ik met mijn reistasje. Waar was ik naartoe onderweg? Wat was mijn plan? Ik had geen idee en liep naar een auto die na het tanken op het punt stond weg te rijden. Ik klopte op het raam.

De man achter het stuur zette de auto aan de kant en liet me binnen.

“waar wil je naartoe? “vroeg hij. “Naar Groningen” zei ik, zonder te weten wat ik in Godsnaam in Groningen te zoeken had. De man keek mij van opzij aan. “Je bent weg gelopen van huis hè”, zei hij toen. Ik schrok, hoe kan deze man dat weten?

En zonder enige terughoudendheid vertelde ik hem mijn levensgeschiedenis. Ik deelde mijn pijn, de eenzaamheid, het gevoel niet begrepen te worden. Hij luisterde, knikte en stelde af en toe een vraag. Eindelijk viel ik stil en van binnen was het rustig als nooit tevoren.

“Je moeder zal wel ongerust zijn” zei de man toen en opeens dacht ik aan thuis, mijn moeder, mijn kamer, de veiligheid en de tranen stroomden over mijn wangen.

Ik keek de man in zijn ogen. Ze straalden, licht en transparant. “Ik bel haar wel even” zei hij.

Er waren toen nog geen mobiele telefoons, dus hij belde vanuit het tankstation. Daarna reed hij mij naar het station en zette me op de trein naar huis.

Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat hij mijn beschermengel was, die mij in fysieke vorm was genaderd om mij te behoeden van een val over de rand van de afgrond.

En zo zijn er talloze keren beschermengelen in de vorm van gidsen op mijn pad geweest. Teveel om op te noemen.

Op dit moment is het Jill Schouten van boekfunding, die zich onvoorwaardelijk voor mij inzet om ervoor te zorgen dat het doelbedrag van de crowdfunding gehaald wordt voor het einde van deze maand.

Ik ben haar zo dankbaar en ik spreek ook mijn dankbaarheid uit voor alle Gidsen die op mijn pad zijn gekomen om mij terzijde te staan, een weg te wijzen, een helpende hand aan te reiken, even met mij mee te lopen op eenzame momenten, mij een steuntje in de rug te geven als ik bijna viel, mij weer oplapten als ik dreigde ten onder te gaan.

Zoveel liefde, compassie, mededogen heb ik mogen ontvangen, zoveel steun, geloof, vriendschap en begrip.

Ik maak een diepe buiging voor allen in nederigheid en voel de warmte om mijn hart.