De naakte waarheid
Veel mensen kennen inmiddels het verhaal over de leugen en de waarheid.
Zij stonden samen bij een groot helder meer, waar de zon haar sprankelende stralen op liet dansen. “Wat een heerlijk meer,” zuchtte Waarheid. Zij rekte zich uit. “Wat zou ik daar graag even in zwemmen”. “Nou, dat moet je dan zeker doen,” antwoordde Leugen “je kunt je daar achter het bosje omkleden, ik pas wel op je kleren.” Zo gezegd, zo gedaan. Waarheid liet het koele heldere water aan haar naakte huid likken terwijl ze een verfrissende duik nam. Ondertussen pakte Leugen haar kleren bij elkaar en ging er vandoor. Een eindje verderop trok hij haar kleren aan en begroef die van hemzelf. Zo wandelde hij naar de stad en paradeerde in zijn prachtige verfijnde kledij. De mensen keken naar hem en groetten hem beleefd. Een meneer in zulke mooie kleren, moest wel van hoge komaf zijn. Die moest je toch beslist te vriend houden.
Ondertussen was Waarheid uit het water gekomen en zij zag dat al haar kleren verdwenen waren en omdat ze Leugen niet meer zag, wist ze wat er gebeurd was. Ze sloeg een hand voor haar mond van de schrik. Wat moest ze doen? Zo kon ze zich toch niet vertonen aan de mensen? Ze kroop weg in de bosjes, maar ze kon toch niet voor altijd in de struiken verscholen blijven, dus ze wachtte tot het donker was, kwam tevoorschijn en sloop naar de stad. Toen de mensen de naakte waarheid voorbij zagen sluipen, lachten ze beschaamd en ze wezen haar na. En in de ochtendgloren weken zij voor haar uit en keken de andere kant op. Zij wilden haar verhaal niet horen en geloofden niet wat zij hun te vertellen had.
In plaats daarvan loofden en eerden zij Leugen, die trots door de stad pareerde, terwijl hij zijn leugens verkondigde aan een ieder die hem wilde horen.
Dit is wat dit verhaal voor mij betekent:
Laat mij maar naakt door het leven gaan, trouw aan mijzelf en aan dat waar ik in geloof. Het maakt niet uit wat anderen ervan denken, ik blijf ten alle tijden trouw aan mijzelf.
In mijn boek “Juliette, kroniek van lust en pijn”, vertel ik de naakte waarheid over het seksuele leven van Juliette. Ik houd van haar onstuimige passie, haar hongerige verlangen naar de liefde, haar grenzeloosheid, haar teleurstelling en verdriet. Ja, Ik houd ook van haar zelfhaat, omdat deze haar brengt bij de diepe waarheid in haarzelf, voorbij de leugen. Je komt daar als je bereid bent om haar aan te kijken en de naakte waarheid in jezelf te aanvaarden. Dat is wat ik heb gedaan en wat Juliette doet.
Steun de crowdfunding.